Οχυρό

Άρνηση στην θέση και ακινησία στην κίνηση διέπουν τον κόσμο γύρω μας.
Η Άρνηση ενδυναμωμένη κερδίζει έδαφος ανατρέποντας τις ισορροπίες του πλανήτη με πασιφανή τα αποτελέσματα της στην καταστροφή της Φύσης.
Το κλειδί αποτελεί ο άνθρωπος ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο μαζί, μέσα από τον κόσμο που δημιουργείται με την ένωση των αντιθέτων και ισορροπεί με την πάλη των ενάντιων στοιχείων...
Αυτή ήταν η Ιδέα του Ανθρώπου και αυτή η γνωστή του ιστορία...
Τα άδυτα του κόσμου έχουν παραβιαστεί καθώς οι αντιστάσεις πέφτουν μια προς μια από τον Αρνητικό παράγοντα που "θρονιασμένος" στα σύννεφα επάνω στην αίσθηση του Ανθρώπου χτίζει όλο και καλύτερα το τείχος απο το οποίο δεν διαπερνούν εύκολα οι ακτινοβολίες του Ηλίου... όλα αυτά με σύμμαχο τα συναισθήματα, τα υποπαράγωγα της αίσθησης που ορθώνονται σαν φυλακές για την βούληση και την ελευθερία του ατόμου, ρίχουν στην ακινησία, στο αγαπημένο παιδί της Άρνησης, την αδράνεια, τον σκοπό που επιτελεί η Ιδέα άνθρωπος.


Εκεί που πλέον λίγες ηλιαχτίδες ξεφεύγουν απο το σύννεφο της άρνησης και χτυπούν το βαρύ έδαφος της ύλης δημιουργούνται τα τελευταία οχυρά της ιδέας Άνθρωπος όπου μέσα στο σκοτάδι αποτελούν ένα μικρό σπινθήρα ελπίδας οτι η Μνήμη δεν χάθηκε απο το ανθρώπινο είδος και οτι υπάρχουν ακόμη εστίες κίνησης και αντίστασης στο σαρωτικό κύμα της Άρνησης που βυθίζει ολοένα και περισσότερο τον πλανήτη αυτό σε σκοτάδι και ομίχλη...

Το τελευταίο οχυρό δεν θα πέσει αμαχητί, θα υπάρχει για να θυμίζει την ελπίδα, να υπηρετεί τον σκοπό και την ιδέα του Ανθρώπου, Άδαμα, επαναστατώντας στην προσπάθεια της άρνησης να βυθίσει την δημιουργία σε αδράνεια για να τρέφεται απο την ύπαρξη της ύλης και να έχει υπόσταση χάρις σε αυτήν.
Εξάλλου δεν υπάρχουν περιθώρια για το αντίθετο, δεν υπάρχει χώρος για ακινησία εκεί που βουτάει η κίνηση γιατί η κίνηση ζωοποιεί και χωρίς ζωή σταματάει η ύπαρξη...
Υπέρ ζωής για άλλη μια φορά η μάχη...