Σάββατο 25 Απριλίου 2009

Ανάταση, Ανάσταση, Ανάληψη


Είθε να ανθίσει το ρόδο επάνω στον αιματοβαμμένο κόκκινο σταυρό της θυσίας.
Είθε ή Ανάταση να μας οδηγήσει στην Ανάσταση και τέλος στην Ανάληψη, απο το Ω στο Α.

ΙC XC NIKA

Καλή Ανάσταση ένδωθεν στον ατομικό μας σταυρό, στις οικογένειές μας, στην αδελφότητά μας και σε όλοκληρη την εν το συμπάντι ανθρωπότητα.

O Θεός και το δέντρο...


Αν θες πραγματικά να γνωρίσεις τον Θεό, μην πας μακριά. Φύτεψε ένα δέντρο. Περιποιήσου το, δες το να μεγαλώνει και να βγάζει καρπούς και φύλλα. Να πεθαίνει το χειμώνα και να γεννιέται ξανά την άνοιξη. Να γίνεται απο ένα τόσο δα σπόρο ολάκερο δέντρο, γεμάτο ζωή. Έτσι και εσένα ο Θεός σε φύτεψε στον κήπο του και με αγάπη σε βλέπει να μεγαλώνεις. Και όσο τα κλαδία σου στον ουρανό απλώνεις τόσο ευφραίνεται για τον σπόρο που έβαλε σε τουτη δω την γη.

Φοράμε πολλές κουβέρτες το κατακαλόκαιρο...

Φοράμε πολλές κουβέρτες το κατακαλόκαιρο...
Έξω ο Ήλιος λάμπει, η ζεστασία του απλώνεται σε όλη την Φύση. Μα εμείς συνηθίσαμε τις κουβέρτες απο τον βαρύ Χειμώνα και δεν τις αποχωριζόμαστε, νιώθουμε προστασία.

Μακάριοι αυτοί που πέταξαν την πρώτη κουβέρτα των εγώ... Αρχίζουν να δροσίζοντε.

Μακάριοι αυτοί που προχώρησαν και πέταξαν και το πάπλωμα των προκαταλήψεων... αρχίζουν και αντιλαμβάνονται μια χαραμάδα Φωτός.

Μακάριοι αυτοί που πετούν τα σεντόνια των θέλω... αρχίζουν και καταλαβαίνουν την παρουσία του Φωτός στο κατακαλόκαιρο, κεκεί που βίωναν το σκοτάδι των ψευδαισθήσεων.

Μακάριοι αυτοί που πέταξαν όλα τα καλύματα... αυτοί μονάχοι και γυμνοί στο Φως έζησαν αληθινά...

Αλήθεια εμείς πόσες κουβέρτες κουβαλάμε?