ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ

Οι νόμοι που απορρέουν από την Κίνηση είναι δύο στην κάθε ατομικότητα που βρίσκεται μέσα σε όλες τις μορφές ύλης, ο δημιουργικός νόμος και ο καταστρεπτικός.

Ο δημιουργικός νόμος εξελίσσει τις μορφές και προωθεί την ζωή καθότι προέρχεται από την Κίνηση μέσα στην ύλη ( όπου Κίνηση είναι το Πνεύμα ) για να επαναφέρει το κομμάτι που λείπει από την Ολότητα στην αρχική του θέση ( Η κίνηση του Πνεύματος που επαναφέρει στους κόλπους του το κομμάτι που έχασε εξαιτίας της αδράνειας - ακινησίας ).

Ο καταστρεπτικός παράγοντας, που εδώ εκφράζεται ως Νόμος, είναι αποτέλεσμα της αδράνειας που προβάλει στην Κίνηση η Άρνηση, και εκφράζεται ως αδράνεια καθότι η αδράνεια είναι ακινησία και ακινησία σημαίνει τέλος της ζωής σε όλα τα επίπεδα.
Εκφράζεται δε ως Νόμος γιατί εξυπηρετεί την εξέλιξη, καθώς οι κατεστραμμένες μορφές δίνουν την θέση τους σε καινούργιες εξελιγμένες μορφές εξαιτίας της συνεχόμενης κίνησης ( Αέναης Διείσδυσης δηλαδή του Πνεύματος στον χώρο ύλη ) και έτσι εξυπηρετεί την ανοδική πορεία όλου του υλικού Σύμπαντος ( όλων των επιπέδων και διαστάσεων ύλης δηλαδή ) προς την Τέλεια Μορφή του ( ενσωμάτωση δηλαδή στον χώρο Πνεύμα ).

Κάθε μορφή λοιπόν που απορρέει ως Ιδέα από τον χώρο πνεύμα και εκδηλώνεται στον χώρο ύλη μπαίνει αναπόφευκτα στην πίεση των δύο αυτών στροβίλων αν μπορούμε να δώσουμε μια εικόνα στους Νόμους αυτούς, ο ένας στρόβιλος πιέζει για να την εκτίναξη προς τα πάνω ενώ ο άλλος για να την διαλύσει στους κόλπους του.

Η πραγματικότητα αυτής της σύγκρουσης δύο ενάντιων νόμων είναι η κυριαρχία της κίνησης ή της αδράνειας επάνω στις μορφές, δημιουργία για να ανέλθουν από την Κίνηση και αδράνεια για να καταστραφούν από την Αδράνεια η Άρνηση.

Στα λογιζόμενα είδη όλων των επιπέδων Ύλης υπάρχει η γνώση αυτού του Νόμου ( γνώση του δέντρου του Καλού και του Κακού ) και δίδεται η ελευθερία επιλογής. Η επιλογή λοιπόν έγκειται στο Έργο του κάθε όντος. Αν το Έργο του προάγει την Κίνηση στο Συν-Παν εκφράζει την Δημιουργία και βρίσκεται σε σύνδεση ως αγωγός με το Ανώτερο Εγώ του, βρίσκεται ουσιαστικά ως εκφραστής Της Βούλησης του Πνεύματος για Σύνθεση και κατ' επέκτασιν μπαίνει στην σπειροειδή δίνη της Θείας Ελκτικής του Ώντος ( ΕΩΝ ) για την Επανένωση.

Αν δεν υπάρχει Έργο ή αν το αποτέλεσμα των πράξεων ( χρησιμοποιούμε εδώ σαν έννοια τις πράξεις αντι τουΈργου γιατί το Έργο από μόνο του προωθεί την Κίνηση οπότε δεν νοείται Έργο σαν ακινησία η διάλυση αλλά αυτά μπορούν να αποτυπωθούν σαν διαστροφή του Έργου ) του όντος εκφράζει την αδράνεια και την διάλυση τότε αποτέλεσμα του είναι η αποσύνθεση, η καταστροφή της αλυσίδας σύνθεση εκφραζόμενη ως διάλυση και το τέλος της ζωής ( ακινησία ) που ενισχύει την αντίσταση της Άρνησης στην Κίνηση.

Αν λοιπόν το μέτρο για αυτό είναι το Έργο και οι πράξεις τότε καταλαβαίνει κανείς ότι είναι θέμα "καλού αγωγού" και δεκτικότητας της συνειδητότητας του κάθε λογιζομένου όντος με το πνευματικό του κομμάτι και κατά πόσο κατανοεί το "σήμα" που είναι συνεχόμενο μέσω της Κίνησης του Πνεύματος (υπερσυνειδητότητα) ή επιλέγει να το αγνοεί ( μικρή ως βασική συνειδητότητα δηλαδή ), κάτι δηλαδή που παρομοιάζεται ωσάν κεραία με το πνεύμα.

Η κεραία αυτή λοιπόν οφείλει κατά τα θεωρήματα να πιάνει τα σήματα της Κίνησης καθαρά και να είναι στραμμένη προς τα επάνω. Παράδοση στο Πνεύμα ( Κίνηση ) είναι το Τέλειο βήμα ανάστασης του όντος στον πνευματικό χώρο. Η Άρνηση ή ενάντια δύναμη σε αυτό είναι η ενίσχυση της ατομικότητας και μικρού εγώ ώστε το ον να κόβει τις εκπομπές του πνεύματος και να ενισχύει με τις πράξεις του την διάλυση της συνθετικής αλυσίδας.

Κριτήριο στην πάλη αυτή είναι η συνειδητότητα ή απουσίας αυτής από το λογιζόμενο ον ( εκφράζεται και από τα θεωρήματα σαν όχημα προσωπικότητας ).

Το όχημα αυτό της προσωπικότητας οφείλει να εκφραστεί από την κάθε ανόμοια μοναδικότητα ώστε να δεχτεί την ακτινοβολία της Κίνησης μέσα του και να εκφράσει Έργο ανύψωσης ατομικής αλλά και συλλογικής.
Λέμε οφείλει γιατί σαν Ιδέα που μορφοποιήθηκε εκφράζει στον χώρο Ύλη και αντιπροσωπεύει την Κίνηση ή διείσδυση του Πνεύματος επανένταξης του χώρου που απωλέσθη εξαιτίας της Αδράνειας η οποία στο Όλο έχει ήδη συμβεί αλλά εμείς ως μορφοποιημένες Ιδέες στον χώρο Ύλης ζούμε ακόμη και αγωνιζόμαστε στο χρονικό διάστημα απειροελάχιστου χρόνου της επανένταξης που στο Πνεύμα έχει ήδη συμβεί ενώ στην ύλη έχει την μορφή πορείας δισεκατομμυρίων χρόνων.

Για να εκφραστεί αυτό το όχημα, να αποκαταστήσει δηλαδή την επικοινωνία του υλικού περιβλήματος με το Είναι του και κατά συνέπεια με την Ροή της Κίνησης στην ύλη πρέπει να μεγαλώσει η συνειδητότητα του υλικού κομματιού γιατί είναι λόγω μορφοποίησης του στην Ύλη ατελές.

Πρέπει με απλά λόγια να απελευθερωθεί από τις καταστάσεις που δρουν μέσα στην ύλη ( που βρίσκεται υπό της κυριαρχίας της Άρνησης ) οι οποίες προωθούν την διάλυση και την αδράνεια και να ενισχύσει της ικανότητες που δίδονται από την Κίνηση για την Δημιουργία και την Σύνθεση.

Για να συμβεί αυτό οφείλει να απελευθερωθεί από το ψέμα και την κλοπή, να κλείσει τα κομμάτια του στα υλικά επίπεδα από τα οποία εισέρχεται η άρνηση, ώστε να εκφραστεί μέσω του περιβλήματος η Κίνηση στην Ύλη και κατά συνέπεια να εκφράσει Έργο υπέρ της ολικής ανύψωσης και επαναφοράς της Ύλης στο Πνεύμα, Έργο για το οποίο δημιουργήθηκε και υλοποιήθηκε η Ιδέα Άνθρωπος - Ανθρωπότητα, να αναστηθεί και να πάρει μαζί της και όλο τον υπόλοιπο Σύμπαν χώρο στην Πηγή.